Ik heb veel sokken gedragen in mijn leven. Goedkope, dikke, dunne, synthetische, en ook sokken waarvan ik dacht dat ze geweldig waren — tot ik uren liep en mijn tenen protesteerden. Daarom testte ik de Outdoor Midweight Mini-Crew Wool tijdens een meerdaagse trektocht door het Sauerland. Geen laboratoriumomgeving, gewoon regen, blubber, lange klimmen, te weinig slaap en veel kilometers. Precies zoals sokken getest moeten worden.
Het eerste wat me opviel toen ik ze aantrok, was de pasvorm — niet te strak, niet te zacht, maar precies stevig genoeg om je voeten het gevoel te geven dat ze worden ondersteund. Die Merino-mix voelt warm op het moment dat je ’s ochtends de tent uit stapt, maar zodra je begint te stijgen en je warmte omhoog pompt, blijven je voeten verrassend koel en droog. Dat was meteen het eerste moment waarop ik dacht: Oké, dit is anders.
Wat echt het verschil maakte, is die vijf-teen constructie. Ik was sceptisch — het voelt in het begin vreemd om elke teen zijn eigen kamer te geven — maar na een half uur merkte ik dat ik geen wrijving had, geen vochtophoping en vooral: geen hotspots die uitgroeien tot blaren. Mijn voeten werkten actiever mee tijdens klimmen en afzetten, alsof de sok mijn tenen aanspoorde om hun volledige functie te gebruiken. Geen verstopt, geplet voetgevoel — maar ruimte, spreiding, stabiliteit.
De Mini-Crew hoogte bleek precies goed. Geen sneeuw en vuil dat naar binnen kruipt, geen sok die afzakt of draait. Zelfs na 18 kilometer op dag twee zaten ze nog steeds als gegoten. De demping onder de voet — midweight maar niet log — voelde als precies de juiste balans tussen bescherming en respons. Stenen, wortels, natte planken… het voelde comfortabeler dan met veel wandelsokken die ik eerder gebruikt heb.
Maar wat me het meest verbaasde? Ik heb ze drie dagen gedragen. Non-stop. En dankzij de Merino-wol rook je dat niet. Geen urgent was-moment, geen zweetlucht, alleen licht opgewarmde wol die nog steeds fris genoeg was om zonder schaamte mijn tentgenoot onder ogen te komen.
Ik heb sokken gehad die kostten wat deze kost — maar nog nooit sokken die het waard waren. Deze wel. En ze gaan mee op mijn volgende tocht. Dat zegt eigenlijk alles.
